Biraz Ölüm 14 Şiiri - Şükrü Özmen

Adınla başlıyorum
Bismihû..

Yeni gövermiş yapraklarla
Alnımı suladığında
Sırtımda Leyla
Önümde gümüş rengi yol

Bir övüncün
Neredeyse hüsran sayıldığı günlerde
Geldim ve indim
Gecenin altın sırmalarıyla
Kalbime nakşolunduğu
Bu çiçek balkonuna

Huzur mu bu hüzün mü
Bilmeden
Sormadan
Arkamda bıraktığım epeyce sensizliğin hatrını

İçimden binbir iç
Binbir hiç silkeyelip
Yolu yüzüme bir esinti bilip
Sarıdan yeşile
Oradan siyahın kucağına

Ve dergahına Rabbim
Sudan maviden toprak ve ateşten
Dergahına

İndim.. Çiçeklendim
Annelendim..

**

''Bu gecenin kalbime nakşettiği
Akarsularını ovalayan çağlamak
Sese ve ölüme
Sese ve ölüme
Bir binanın çatısında
Beynin çıtasında
İndim koynumda atlar
Mor zambaklar
Nâr ile narın kardeşliğiyle
Anne ile annesizlik ile
çünkü taşrada bu çiçek tarlasında
Öldüm gibi ölmedim de doğamaya
Her tat zorlu bir nimetti belki de''

(Feyz Kariha)

**

Göğsüme aşk koru doldur
Yak ki yanayım
Ölümü boynuma hizala
Bir gülüşten binlerce yıldız yapan
Kudretinin aşkına

Beni bana getirip yıkan
Hülyaların deminde
Bir uykusuzluk nöbeti daha bahşet

Leyla'yı gördürdün
Vardırmadın ama çöle de
Gözümün gökkuşağından kayan
Binbir renk lerze ile

Bana verdiğin zindana aşığım

Bir yol versin bulutlar
Bir yol dursun şiir
Aklımı zamanın kundağına
Leyla diye sarsın ölmemek

Ah o ölmemek
Siyah bir örtü gibi
Üstüme serilidir
Bir kokudan
Bin çeşit korku doldurandır beynime

**

''Seni gözlerimin arkasında saklayacağım

Adınla ve dahi hür dudakların
Isırdıkça büyüyen duasıyla
Bayramlarla öpülesi bir şeylerle
Bebeklerle mesela
Aklımı sun ve de ki ey nas !
İşte iskelesi bedeninin
İşte varılası toprak
Varılmamış o tüm uykuyla''

(Feyz Kariha)

**

Bayramlık bir ölümü
Saklıyorum yastığımın altında
Güne başlasın kavaklar ve elma fidanları
Bir güneş daha doğsun
Ölmemişliğimize

Ah ki ölmemişliğimiz
Beyaz bir bulut gibi
Kapatır gökyüzümüzü

Yeter bu kadar hayat..
Hayatsızlığımıza

**

Biz yalnızlığın insanoğulları
Biz yalnızlığın insanoğulları
Biz yalnızlığın insanoğulları
Kim bilir ömrün ma'rufu belki de
Karşılaşmaktır sütünü güneşe asmış bir anne ile
Haksızlık et ve de ki yaşamak sanrısına

Yeter bu kadar hayat..
Hayatsızlığımıza''

(Feyz Kariha)

OnNisan2bin20dört

@..