Durmak için bir liman kalmadı durgun suların siyahlığında,
Demir atmak neye yarar görmedikten sonra karadaki bekleyeni,
Bir deniz bir gökyüzü içimdeki hazanı kaldırır yokluğunda,
Topraktan uzak artık izlerim, adımlarım gitmiyor yalnızlığımda.
Biraz kendimden, biraz senden gidiyorum bu akşam karanlığa,
Kader çizgisi kördüğüme atmış gitmiyor ilerideki aydınlığa,
Umut uzak bir mum ışığı, birazdan yenik düşecek mavi rüzgarlara,
Kimse yok tutacak geriye dönüşleri, yaraları sarışları fırtınalara.
Hep aynı kaldı sonlar defterlerin soluk sayfalarında,
Hep aynı düştü ümitler kör kuyuların karanlık diplerine,
Yokluk bir parça oldu hayalin ötesine kurulan köprüde,
Elime dokunmaz oldu hayat, yaklaşırken yarının saatlerine.
Biraz kendimden, biraz senden gidiyorum bu akşam uzaklara,
Yarını başka olan, topraktan uzak hayatın bulutlarına,
Yağmurlarla dönmek öylesine zor ki kaldığın yere,
Biraz kendimden, biraz senden tadıyorum yalnızlığı gözyaşlarında.
25/06/2005 23:50
Ufuk ÇobanKayıt Tarihi : 28.6.2005 18:48:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!