Biraz kendim, biraz da ruhum!

rahatsızlığıma ramak kalan düşsel avuntularımda
bir iki dergah salıntısı takıldı aklıma..
diyorum ki; kendi kendime,
hadi bırak her şeyi, kendi diline!

kolkola girilmiş olsun bazen,
et kemik beden fantezisi..
ne hoştur belki de, pis kokuyordur
rengarenk dolanmıştır ruha, en tazesi?

yok, yok diyorum dilimin döndüğü kadar.
salınıyorum elimin uzandığı kadar.
korkuyorum, korkuyorum ki; en doğal hakkımdır
uzanıyorum boylu boyuna, boyumun eriştiği kadar?

üç dört adım atmışcasına çırpınan kalbimde
yüksek acılar sızlanıyor, yüksek tansiyon halinde..
diyorum ki; biraz sızlan, biraz sıvazlan, azıcık suizan!
biraz da kendi kendine kal, kendinle konuş ulan?

cidden, kaçırılmıştır ipin ucu, düpedüz delilik bu
kurtarmaz umarsız piç düşünceleri, bir iki dergah uğultusu?
diyorum ki; bırakma her şeyi birden kendi diline!
kulağın da inanmıyor sonra, ayarsız dile getirdiklerine…

14.05.2010 / İstanbul