Biraz İnsan Olabilseydik

Hani, şöyle etrafıma bakıyorum da..
Haftası dolmadan, bitecek aşklara kalkıyor kadehler..
Mezesi ise, günün ilk ışığında kirlenecek bedenler..
Aşka kaldırılan kadehlerde,
Gecenin koyundaki sevişmelerde sahte...

İşin aslına bakarsan, sizden farklı bir yanımda yok..!
Cebimde yaşanmamış düşlerim,
Yüreğimde cam kesiği ihanetler,
Gözlerimde kömür karası umutlar var bu gece...

Neyse..
Daha fazla kafanızı doldurup, gecenizi aydınlat mayayım...

Meyhaneci kardeş..
Bu gece kadehimi boş bırakma..!
Kıyısına da,
Kirlenmiş bütün aşkları ser meze niyetine..
Dibine dibine vurmuş bu yalnızlığıma,
Zehir zıkkım misali içesim var bu gece..
Bütün sustuklarımı kusup,
Bir ayyaş misali ana avrat sövesim var bu gece...

Sazcı kardeş..
İhanetin bütün notalarına dokun bu gece..
Bütün şarkılar ve türküler,
Çıkar uğruna dostu satana..
Heves uğruna aşkı kirletene..
Hırs uğruna insanı öldüren şerefsizlere,
Sen çal, ben haykırayım bu gece...

Aslında..
Yıldızları düşürmeden, şiirler yazmalıydık gecenin koynuna..
Hiç bir sabahı karartmadan..
Aslında..
Kar beyaz misali tertemiz, umut olup akmalıydık..
Gecenin koynundaki sabahsız çocuklara..
Aslında..
Gözlerdeki huzurla, güne merhaba demeliydik..
Ve aşkı yudum yudum içmek için,
Onurumuzla yürekleri demle meliydik..
Aslında..
Öldürmeden de yaşayabilirdik, saygı duymayı öğrene bilseydik..
Aslında..
Kirletmeden de sevebilirdik, nefsimize yenik düşmeseydik..
Aslında..
Çalmadan da kazanabilirdik, aza şükretmesini bilseydik..
Aslında..
Bu dünyayı gülistana çevirebilirdik, biraz insan ola bilseydik...