Biraz Hüzün Şiiri - Kenan Eren

İlk gözyaşının toprakla dansıydı ve ilk ninnisiydi gökyüzünden ona söylenen
yağmur tanelerinin ezgisi.
Dalmıştı yine, kimbilir nerelerdeydi, hangi yüceltilerde. Dalmıştı kendisinin bile bilmediği yerlere.
Bağrışmalar ve binbir türlü haykırmalar içinde hiç birşeyi duymuyordu.
Ne yüreği ne de benliği, sadece ufka dalmıştı.
Güneşin toprakla dansını seyretmek ve Hiç ulaşamayacağı hayallerin peşinden öylece koşmaktı isteği.
Gökküşağının bir rengine sevdalanmak ve sadece maviyi koynuna alabilme tutkusu, gökyüzü misali saçlarına nakış dokumak.
Oğluymuş gibi sevebilme erdemiydi yaşamak.
İnsan özlemiydi, içindeki sarılma ve doyasıya nedenleri ile anlatabilme gayesi. Uzatılacak bir el sıcak bir yürek..
Oğlu ile gözgöze geldiği ilk an, Ona baba dediği ilk gün gibi ağlamaktı
son arzusu.