Biraz Heyecan Şiiri - Taha Yaycı

İstanbul hep korkutmuştur beni uzaktan
Kafam karışık, yok mu kurtaran bu tuzaktan
Belki de yerleşik düzendir karakterim
Belki tek mekan, tek zaman benim yerim

Monoton bir hayat bekliyor bu halde
Lakin hep heyecan var gönülde
Uzaklar ve sınırsızlık hayalim
Bu keşmekeşlikte, ne olacak halim?

Bir yandan ağır sorumluluklar
Bir yandan hayat, zorunluluklar
Düşlere yer kalmıyor zaten
Ben de insanım, kandan ve etten

Zulüm, kendine çektirdiği insanın
Acı duymazsın, aksa tonlarca kanın
Tek ruh acı duyar, bedenden öte
Her vücut beyhude, yegane canın

İstanbul’dan başlayıp, nerelere uzandık
Düşün ki! Hayattan neler kazandık
Gün oldu mızmız, oyun bozandık
Gün oldu kahraman, tarih yazandık.

(17.02.2003, Emirdağ)