Biraz Felsefe Şiiri - Ahmet Arslan Hadimi

Kendime (sordum)
Sordum kendi kendime, sen kimsin veya nesin
Aynadaki görüntü, bir vücut var bu kesin
Uzayda yer kaplayan, o kitlede nefesin
Ama gerçekten şimdi, herkes hakkı söylesin

O vücut senin ise, sen, ona sahip isen
Bir tek hücresi seni, dinler mi, söz söylesen
Saç, sakalın ağarmış, suratın desen desen
Belin ise bükülmüş, sen misin, rolü kesen

Hakikat sen, sen isen ve bir yetkiyi alsan
Bir gün hatta bir saat, şu vücuduna dalsan
İdare eder misin, bir yerden bilgi çalsan
Bilge olan herkese, gizliden haber salsan

Beş duyunun işlevi, çalışan mekanizma
Tabi olur mu sana, n’olur senin karizma
Hangi şekle dönersin, dörtgen, yamuk, prizma
Düzgünce süren hayat, alt üst olur, kirizma*

Ölen vücuda baktım, değişiklik yok asla
Dirideki azaya, ölülerde de rastla
Birinin ki çalışır, diğeri durmuş, pasla
Demek ben, ben değilim, vücudumdaki kasla

Aynadaki görüntü, uzayda, canlı kitle
Anladım ben değilim, sen bu fikri kilitle
Vücudumun içinde, görülmeyen elitle
Birlikte mi ben, benim, haydi bunu teyitle

Organlara hareket veren gizli bir ben var
Jeneratör, akü, pil, ha birazda cereyan sar
İster ruh deyip kurtul, manen bu büyük bir kar
Yoksa ben, o ruh muyum, ilelebet payidar

Sordum kendi kendime, sanki cevabı bildim
Kusursuz bir sistem var, onunla Hakka geldim
Kendini bilen, Rabbi bilir bu benim ilgim
Teslim oldum, ben Ona, sonra tevekkül ettim
*kirizma: altını üstüne getirmek
Biraz felsefe yapayım dedim, Felsefe zor iş
Ahmet ARSLAN HADİMİ…20325