Biraz eksik biraz yarım

Sanki biraz eksik hissediyorum kendimi,
Bi çok şeyden yoksun gibi,
yoksun ya sen... varlığında biriktirdiğim anılarla tamamlıyorum kendimi.
Adının geçtiği her yerde, adındaki hecelerle tamamlıyorum seni anlatan şiirlerimi.
Belkide sadece budur seni anlatmanın tek yolu,
yada unutmak istemeyişimin bahanesi..

toparlanmak için çok şeye ihtiyacım yok aslında,
Bi gelsen,
Bi sarılsam,
Çeksem kokunu içime iyleşecek gibiyim.
Biliyorsun aslında ne kadar çok sevdiğimi, Seven birinin ne çok özlediğinide... Biliyorsundur elbet ,
Sen yanımdayken bile özleyişlerimden,
gökteki yıldızları, sigara izmaritlerini, pencerede adını yzdığım buğuları, tek başıma oturduğum koltuktaki yanlızlıkları şahit tutum...
Belkide buda yetmicek sana ve döndürmeyecek seni yüreğimdeki hiç bir ağrı....
Sancıların adını sen koysamda, iyleştirmicek hayalin yaralarımı..
Ben senin gidişinden sonra kendimi bulamadım, Senin sesinle irkilip çıkmadım daldığım yerlerden.
Hep eksik kaldım birazda yarım ,
Gelsen tamamlanırmıyım bilmiyorum.
Zaten gidenin dönmesi neyi değiştirir,
Sevseydi gitmezdi dimi, bu satırlardan sonra dönüşün acıdığın için olur belki,
O yüzden sen dönme... dönmeki...
Ben unutmaya çalıştığın bi anın olayım ,
Sende iyleşmek bilmeyen yaram olarak kal,
Her şiirimde seni biraz daha içimden atayım.
Bundan sonra yerin yüreğim değil, Başkaları okurken veya dinlerken duygulanacağı, belkide kendini bulacağı sayfalardır.
Bu saaten sonra adın sadece şiir olur bana....