Biraz dur sonra göğe bakalım!!!

Gel, biraz dur
Ayakkabını çıkar mesela, taşlara alış
Sonra göğe bakalım,
O uzaklığa ki, bizi bu kadar yakın kılan.

Bak, bir kuş geçti, fark etmedin
Senin iç sesinle aynı hızda çırptı kanatlarını
Ben de duymadım
Ama içimde bir şey kıpırdadı
Kim bilir, belki tam o sırada.

Elini ver, yavaşça
Bir şeyi kavrayalım birlikte
Bir suskunluğu mesela, ya da bir martının kahkahasını
Yüzünü getir, en çok orası eksik
Bir yüz, anlatan değil anlayan.

Şu sokakları aşalım, bu suları, bu yorgun günleri
Bakkalın önündeki sandalyeyi bile geç
Çünkü gök, o kadar bizim ki
Hiç kimseye haber vermeden sevinelim.

Yani diyorum ki,
İkimiz birden yürüyebiliriz bu zamanı
Tut elimden
Göğe bakalım.