sevgilim, söyle anneme
bir daha doğursun beni
nöbette kalp çiçeğim
eskidim
yüzyıllarca eksildim
çok doğurmalı beni annem, çok
bilsen gözlerimin gözlerinden geçemediğini
fakat biz
sevgilim
bizim olmayan gecelerden geçmiştik
kızıl şaraptan, ıslak tenden
sesinden bir karıncanın
soğuktan da geçmiştik
yıkarak duvarları tek tek
ellerimiz ak
iki kaçak bıçak
bana Aşk’tan söz et
beni Aşk’la gözet
ışığı kör şehrayin çocuğu
zaman
o kara delik
örtemedi yüzünü
sevgilim, anneme söyle
hiç terbiyesi yok kalbimin!
bilsen, başımda dönüp duran imden geçemediğimi
fakat sevgilim biz,
bizim olmayan sabahlardan geçmiştik
kazaklardan, kitaplardan
gülüşünden bir çocuğun
kurttan
kuzudan
kendimizden geçtik sevgilim
içinden boşluk geçen her şeyin içinden
karanlıktı
aynı değildik
karanlıktı
kapıların eşiğindeydik
ne kadar az’dık, ne kadar çok!
gündüze yumduk gözlerimizi
unutma diye bu şiir
Şiir’den de geçmiştik
hiç biri
öylece değildi.
Kayıt Tarihi : 8.9.2012 00:15:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)