Ey fâni sevgili!
Allah'a erdiren eşsiz yolumsun,
Yarım kalır sırlar kal biraz daha;
Dünyâ sahnesinde Leylâ rolumsun,
Ağzıma sür yine bal biraz daha..
Elest Meclisi'ni seninle duydum,
Vesile oldun da âhdime uydum,
İlâhi Aşk tadıp dedim ki buydum,
Elest türküsünü çal biraz daha..
Nâr-ı Aşk yandırdı küldü kalanı,
Bedenim oldu bir savaş alanı,
Mecâzi mahbûbun sanki talanı,
Aldın benden beni al biraz daha..
Aşk bil, deniz suyu içtikçe yanan,
Sanma bitirince sen suya kanan,
Ne kadar içersen o kadar anan,
Doyulmaz, sonu yok hâl biraz daha..
Dedim ki gönlüme o mecâzi yâr,
Perdeye takılma varsa imân, âr,
Damlada, ummâna dalışındır kâr,
Haydi gönlüm haydi dal biraz daha..
Sen aynasında ben kendime baktım,
Yansıttın gönlüme Aşk tâcı taktım,
Bilme ey sebeb-i Yâr, sana aktım,
Perdenin ardına sal biraz daha..
Mümkün değil, yoktur Aşkın takliti,
Sebep sensin Adem kulda tevliti,
Aşkı keşfetmekmiş dilin kiliti,
Hissettikçe sustum, lâl biraz daha...
Kayıt Tarihi : 22.4.2016 12:12:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!