Biraz biraz yok oluyoruz sanki

Geceni son deminde sarhoşluğumuzla yarışırken yıldızlar eşik eder bize,
En son geceler sarhoş olur denilmiş sözde.
Duyduklarımız gördüklerimizin yarısı bile değilmiş...
Mağlubiyetin bir tek kaybeden tarafını üzmesi haksızlık sanki.
Kendimizi soyutlaştırmaya çalışırken somutlara sığınıyoruz.
Somurtmanın gülmekten daha zor olduğuna inandıramıyorum kimseyi,
Hayatın ezgisinde ölen milyonlarca hayalden birisiydi elbette bizimkisi.
Kalır mı diye diye kalanıda boğuyoruz, evet gidiyor.
Hatalardan ders çıkarmak yerine hatalara yas tutuyoruz, evet çoğu zaman ağlıyoruz.
Hevesimizin çiçeklerini sevdiklerimize verdiğimiz için açmak istemiyordur belki,
Eksildik eksik kalan yerlerimizi tamamlamadan.
Bir ara sokakta görmemen gereken bir olayı görmek ve yavaş yavaş yok olmak,
Sis çöküyor kalbimizin üzerine,toz bulutları eşlik ediyor yanı sıra.
Adının geçtiği yerde gözlerimizin dolması ve aniden gelen üşüme hisside bizi bizden ayıran diğer özellik değil miydi ?
İroni yapmak istemem ama taht kavgası bile yapamadan gönlünü başkalarının kapıyor olması sizinde canınızı yakmıyor mu ?
Zamanın iyi geldiği acıları dindirmek değilde alışmak değil mi ?
Bir düzüne sorunun sonucu hep aynı değil mi ? (Sen)
Sormak isteyipte soramadığım bir sorum var sana
Benimle aynı sonbahar akşamında buluşur musun ?
Cevabını bildiğim bir soru, içimdeki yıkılmışlığın tercümanı yok gibi
Sol yakınım yine enkaz