Biraz Aşk, Biraz Ali

Biraz Aşk, Biraz Ali
Bir bankta oturuyorduk,
Martılar uçuyordu üstümüzden.
"Deniz kokusu aşkı hatırlatır," dedi Aşk,
Ben sustum.
Söylenecek ne vardı ki zaten?
Çay soğuyordu bardakta,
Kuşlar bir o yana, bir bu yana.
"Aşk," dedi, "neden hep susuyorsun?"
"Çünkü konuşsam,
Martılar bile utanır,
Bu kadar içten sevdiğimi duyunca."
Aşk gülümsedi,
Kendi adını taşır gibi narin.
Birden sessizliği dinledik beraber;
Şehir telaşlı, biz sakin.
Sanki dünya bize inat,
Bir anlığına durdu.
Sonra Aşk kalktı,
Rüzgâr saçlarını karıştırdı.
Ben yine sustum,
Ama içimden bir şiir geçti:
"Deniz kokusu, martı sesi,
Biraz Aşk, biraz Ali..."
Aşk