havadır sımsıcacık
ne zaman ısınacak
esmekten fırtınacık
yüze sallıyor nacak
karanlıkta öksüz umarsız
öfkemi kustum yamacına
katran karası ilencimde
amansız kirli akşamına
kuş kanadında yüreğim
çırpınıyor göğünde
şimşek çakıyor gece akıyor
dudağımda patladı
hüznüm dala atladı
beni dörde katladı
ne kol kaldı ne bacak
özlemim köşe başında
çıkmaz sokakları bile
dolaştım üşürken ellerim
hohlasam da titriyorum yine
ciğerime işlemiş buzu
her keresinde al oluyor
bileniyor hıncım
dağlanıyor bedenim
sana gelme nedenim
beni pişman edenim
yerlerde mi kalacak
direniyorum şafağa
yırtılası kör karanlığa
yola düşüyor okullu çocuklar
fabrikaya işe koşanlar
ozan efem acıyor
yüreğime sancıyor
yaralarım gıcıyor
beni benden alacak
bir toprak kokusudur
burnumun ucunda tüten
biraz ağlasam gülerim sonra
biraz anlasam dinlemem seni
270411istanbulgülcebuluşma
Ozan EfeKayıt Tarihi : 14.5.2011 23:31:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!