Bıraktın Gittin. Şiiri - Necdet Erem

Hasretinle yaşanır mı, sordun mu?
Ne haldeyim şu halimi, gördün mü?
Özlüyorum, sen rüyama girdin mi?
Vefasız, bir veda etmeden gittin.

Sevgimiz, sığmazdı yüreğimize,
Bakarken sevgiyle, bir birimize,
Azrail, eceli getirdi bize,
Hayırsız bir buse, vermeden gittin.

Kan ağlıyor, içim gittin gideli,
Korkarım bu dertten, olurum deli,
Baktığım her yerde, görürüm seni,
Beni kaderime, bıraktın gittin.

Böylemiydi, ayrılığın kanunu,
Beklemezken, gördük yolun sonunu.
Biti verdi, bu mutluluk oyunu,
Sahneyi başıma, yıktın da gittin.

Gitme diye nasıl, yalvardım sana,
Elimde bir şey yok, diyordun bana,
Senin için çok yalvardım Mevla’ma,
Duamı yarıda, kesip te gittin.

Bu ahım, bir isyan, değildir inan,
Haykıran hasrettir, içimde yanan,
Senden sonra dünya, oldu bir zindan,
Zincire kilidi, vurdun da gittin.

Bilirim bir daha, yoktur dönüşün,
Gözümden gitmiyor, mahzun duruşun.
Arkamdan hüzünle, beni süzüşün,
Kalbime hançeri, soktun da gittin.

Hasretimiz artık, ötede biter,
Yokluğun her an, burnumda tüter,
Yeter ey sevgili, bu hasret yeter,
Beni yerden yere, vurdun da gittin.

Andıkça içimde, bir yer kanıyor,
Hasretin ateşmiş, içim yanıyor,
Bilmeyenler, gelip halim soruyor,
Dünyamı başıma, yıktın da gittin.