Bıraktım Kendimi…

Çoktan bıraktım kendimi
Başıboş rüzgarlara
Gözlerimi kapatıp
Günleri saymıyorum;
Acıları,
Hayal kırıklıklarını,
Gidenleri,
Bir avuç kalanlara
Bir gayret sarılıp tutmak kaldı
Sadece,
Bir gün
Silindiğinde tamamı
Hatırlayacak mıyım?
Bilmiyorum…

Kırılıp da topladığım parçalarımdan
Kalın bir zırh yaptım kendime
Kara demirden dövülmüş
Çok uzaklarda
Eskiden oynadığım bir parkta bıraktım
İyi olan her şeyimi
Bana ait değiller
Boyası kalkmış
Patlak sıvalı bir duvar hatıralar
Her çatlak gözyaşıyla solmuş
Çoktan bıraktım kendimi
Boşunaymış direnmek…

Işıktan uzak
Karanlığa yakın gölgelerde
Kara demirden bir zırh üzerimde;
Yalnızlık…