Bıraktım Artık Peşini Şiiri - Ahmet Leve ...

Bıraktım senin peşini, gelmesen de olur artık.
Bunca seneden sonra, gelsen de ne değişir?
Geçtim yirmi beşimi… Gençliği yırttık, attık!
Yirmi beş yıldan sonra, ömürde ne değişir?
Bence artık çok geç, mutluluğu kaçırdık…

Ellerin de kirlenmiş… Başka eller mi tuttun?
Kalbinin fethedilmemiş, bir noktası kaldı mı?
Binler yemin etmiştin, söyle nasıl unuttun?
Sözlerinin yerini, yenileri aldı mı?
Tüm hayatım sen idin, tüm hayatımı yuttun…

Yok, umut kesmiyorum. O’ndan umut kesilmez.
Şu nefes kesilmeden, ümit kesmek olur mu?
Ama şimdi ne gelse, eskisini getirmez…
İlkbahar ve sonbahar hayatta bir olur mu?
Kalbe yeni kim düşse, giden gibi sevilmez.

Bence büyük israf olur, sana dair ne yazsam.
Fakat karalamadan, kalbim tatmin olmuyor.
Bir delinin saçmasıdır, bunu kime anlatsam?
Lakin kor bir ateştir, susarak da sönmüyor.
Bundan sonra ne fark eder, ölsem veya yaşasam?

Sen nasıl belaymışsın, gittin de kurtulmadım.
Dikenli tel gibisin, avucumdan çekilen.
Resminden yıllar geçti, nasıl da yırtılmadın?
Asla çirkinleşmiyor, hatırada sevilen…
Ne diye yalnız gittin, anıların almadın?

Sana şimdi soruyorum, buna ne hakkın vardı?
Ne hakla umutlarımı, bir anda yakıp gittin?
Güzelce yaşıyordum, seni bana kim sardı?
Can damarlarımı tutup, tüm sevincimi emdin…
Senin bana yaptığını, can düşmanım yapardı!

Şimdi al yaşananları, benim de gönlüm geçti.
Yeniden başlanacak, kirlenmemiş ne var ki?
Kim bilir kalp yolundan, kaç tane “Ahmet” geçti.
Bana özel kalacak, kalbinde kaç his var ki?
Artık kabullenelim; her şey yaşandı bitti…

Bir hayale aşığım, lakin gerçek olamaz.
Hayaller ve gerçekler bir anda yaşanır mı?
Eğer sen gerçek isen, bunlar gerçek olamaz.
İnsan hayallerde bu kadar yaşlanır mı?
Hisler yaşlanmasa da, beden aynı kalamaz…

Bitirmeliyim seni, sen de dünya gibisin…
Peşinden ne kadar koşsam, o kadar nankörsündür.
Böyle candan ve düşman, sen artık bitmelisin.
Seni sevene karşı, her daim sen körsündür.
Bitirmeliyim seni, sen de dünya gibisin…