Güzellikler şehrinden İstanbul’a dönerken
Mutluluğa çok yakın, üzüntüye ıraktım
Hüzünlüydüm, buruktum otobüse binerken
Yüreğimi Uşak’ta, Uşaklıda bıraktım
Ana, baba ordaydı, bacı, gardaş ordaydı
Şen şakrak bir kahkaha gözlerde yaş ordaydı
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim