Bıraktım Şiiri - Ethem Turan

Boş verdim hayata
Silemediğim geçmişten kaçmayı bıraktım
Aynalara kırgınım
Yanımda sen olmayınca bakmayı da bıraktım

Çok konuşurdum ya hani
Cümleler tamamlanmaz oldu
Suskunluk düşüncelerle sırdaş
Sen olmayınca konuşmayı da bıraktım

Yüksek yerleri severdim
Dağ yolu anılarımın mezarlığı oldu
Seni kaybettikten sonra
Kabir ziyaretlerini de bıraktım

Gece ışıklarında inci gibi düşerdi kar taneleri
Her tanede sevgimi haykırırdım
Şiirler yazardım canım dediğim sana
Sen olmayınca sevmeyi bıraktım

Umutlarım hep canlı dururdu, sen ve bana aitti
Gelecekle ilgili planlar kurardım
Deniz kenarında bir evimiz olacaktı ya
Sen gidince umutlarımı yaşatmayı da bıraktım

Sen gülümdün gül gibi kokardın ya
Gidince bir daha gül gibi kokmadı hiçbir şey
Çok sevdiğim yaşamın anlamı kalmadı
Anlamsız bir dünya için savaşmayı da bıraktım

Çok kıskanırdım seni, hani alıp içimde saklaya bilsem saklardım.
Yaşanacak yer olarak görmediğin gönlüme kırgınım
Gözlerime yasak koydum
Senin için ağlamayı da bıraktım

Senli sabahlar telaşlı olurdu
Bir aksilik geç bırakırdı bizi
Kızgınlığın kırardı yüreğimi
Biri gelip kırmayınca gönlümü kırılmayı da bıraktım

Boş verdim hayata
Sevdiği için yaşanınca anlam kazanıyor her bir zerre
Sevmek sevilince yaşanası oluyor
Sevilmediğimi anlayınca sevdiğimi de bıraktım