Uzun dar sokağında
geri çekilen susuz yapraklarım.
Konuştu karayel,
çıt kırıldı yapraklar, zıt yapıldı dünyalar.
Ben olamadığıma değil,
ölemediğime yerindim.
Yerin dibine çaldım inancımı
cemreye yetişemeyen sancımı... ve bıraktım.
(17 04 2008)
Görkem İnciKayıt Tarihi : 17.8.2008 01:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!