Bıraktığın yerdeyim, bıraktığın gibiyim

Ta uzaklara gittiğindeydi
İlkti gidişin ve çok uzaktı bakışın
Tek bir damla bile yağmur yağmamıştı
Bir tek, ılık bir rüzgâr esmişti
Suskunluğu tutmuştu dünyanın
Her yer ve her şey susmuştu
Yüreğimden ve yüreğinden bir ses duyulmuştu
Bir hıçkırık çıkmıştı benden
Bir ayrılık acısı duyulmuştu senden
Bir hüzün damıtmıştım yüreğimden
Bir acıklı tebessüm belirmişti senden

Çaresizliğe çaresizliğimdi üstüme çöken
Zamandı zamansızlığı vakitsizleştiren
Rüzgârın, yağmurun, bulutların hep bunların
Bir suçu vardı elbet seni götüren anın
Ve o anı yaşayan her yanımın
Suskunluğa esir dilimin, akmayan kanımın
Hep suçu vardı, hepsi suçluydu
Bir türkü bile söyleyemedim gitme diyen
Bir tek söz bile diyemedim etme diyen
Nasılda tutulup kalmıştı
Sanki kırılmıştı ellerim
Sen son bir bakışla kaldın
Derinliklerimde ve gittin

Bıraktığın yerdeyim, bıraktığın gibiyim
Bazen yaşayan ölüyüm, bazen ölmüş diriyim
Bazen eylül yağmuru bazen dağ yeliyim
Kâh gamdan göklerde, kâh elemden yerdeyim
Olmadığın bir dünyanın boşluğunda
Varlığının nihayetsizliğinde nihayete ermekteyim
Gözlerimde bir hüzünlü bakışla
İçimi kahreden bir yakışla
Ateşteyim, alevdeyim, küldeyim