Bıraktığın Yerdeyim Şiiri - Mustafa Akay 2

Vadilerinde yıldızlar döküldü fezaya,yitik gözlerinin visal mezarlarında
Köprüler yıkıldı,gemiler yakıldı Tarık, metruk nazarlar diyarında
Hala bıraktığın yerdeyim,sahranın ötesinde bir Yavuz da olsam,
Saçlarının dalgalanmadığı sokaklarda nefesler eceli sayıklıyor…
Gökyüzünden vuku bulmamış hatıralar yağıyor
Alegorik yansımalar mıydı yoksa düşlerimle kavgaya tutuşan
Sevgiyi mücrim eyledikte istiğna ateşi ile tutuştu kalp diyar diyar
Rüyalar bitiyor,hayaller bitiyor,Işıklar sönüyor
Sahralar geçtin,ummanlar geçtin
Ve hala bıraktığın yerdeyim…
Oysa nazarım ruhuna temaşa ettiğinde
Müphem görüntüler sisler ardında nurdan portreye dönüşüyor
Ardından Işığın yüreğime huzmeler halinde yıldız yıldız yağarda
Yine de çorak kalıyorum merhametin yoksa
Ardı uçurum tahrip edilmiş coğrafyalarda
Yüreğinin yollarında
Ateşten ifritler Yolumu kesiyor
Boğuşurken karabasan kabuslarla Elifi kaybettim
Vav bütün kelimelerde isyan koydu gönlüme
Karakollar sorgular, engizisyondan bozma mahkemeler yargılar
Sana doğru gelen yollarımın her bir adımı Miryokefelon
Oysa umutsuzluklar büyüdüğünde bile her yer Haçova
Sivastopol’de son kez direnirim
Ve her lahza gökyüzü dökülür beni attığın gayya kuyularında
En olmadık çağlarda zaman hep döngüsele bağlıyor
Varlığının ötesinde bir siluet yok
Sesinin ötesinde terennüm eden nağmeler yok
Karlarının ötesinde kıtalar boyu uzayan koca bir zulmet var
Yedi yıl kuraklıkta özlemin var
Yedi yıl bollukta visalin
Süveyda haritalarda kalbinin attığı yere düştü
Durup dinlenebildiğim yer gölgenin denizleri
Cennet; Cehennemin kıyısında,Araf’ın ortasında
Kıyında Cennetler rahmete dönüşüyor
Üflediğin denizler, imbatlara doğru esiyor
Sam yelinde en serin Bad-ı Saba irkilir
Cehennem kıyılarından naralarla geleyana gelmiş ordularınla Araf’ıma taarruz etme ey yar
İki kelime arasısın
Yüreğimin med-ceziri
Yaşam ve Ölüm
İki kelime arasısın sen Sevgili
Masallar ve Kabuslar….