Benimle yolunu ayırdığın gün, Sensiz olmayacağını sanmıştın.
Hayatın,
Tutsak ettiğin hayallerimi,
Kararttığın dünyamı,
Kuruttuğun umutlarımı.
Gömdüğünü sanıyordun makbere,
Uydurduğun masala kendinde inanmıştın.
Bak yeniden yeşerdim,
Hani kuruttuğun umutlarım vardı ya! Diyordun ya,
Umut yağmurları da yeşertmez diye!
Sen yanılmıştın o gün!
Ben yeniden başladım hayata,
Ama yalnız.
Gözyaşlarımla yeşerdim yeniden…
Zifiri karanlıkta bıraktığın gündüzümü ay ışığında yeniden buldum.
İhanetinle boğduğun hayallerime yeniden can geldi.
Aşkla buluştu gönlüm. Her şeye inat ayakta kalmaktır güçlü olmak...
Umudunu bir kişinin yok etmesine izin vermemektir güçlü olmak…
Ben işte o kadın…
Hayat savaşını tek kişilik bir orduyla kazandım.
Onca zorluklara rağmen…
Ben kazandım var olma savaşını…
Ya sen ne haldesin?
Şimdi çaresiz, umutsuz, geleceksiz,
Ve her şeye kayıtsız. Kimliksiz, kişiliksiz.
Varsa buna cevabın söyle şimdi, neredesin?
Hiç boşuna uğraşma!
Seni bıraktığım yerdesin.
Kayıt Tarihi : 15.7.2012 13:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir ayrılık sonucu hayata yeniden tutunan ve kendi ayakları üzerinde duran hatta birçok zorlukları aşarak,kendi sorunlarından ziyade başkalarınada destek olan,ayrılık sonucunda bir çok sıkıntılar yaşamasına rağmen tüm olanlara rağmen dimdik durabilen,onur,şeref ve namusundan hiç bir şey kaybetmeyen ayrıldığı kişinin sana bakamıyorum diyerek yollarını ayırdığı fakat Bir kadın olmasına rağmen bir çok kadınada örnek olabilecek bir hikaye sonucu yazılmıştır.Kendisine bakamayacağını söyleyen kişinin ise şu an aciz bir duruma düşmesi ibretlik bir hikaye sonucu yazılmıştır.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!