Bıraksan dünyaya yeter gülüşün

Seni niçin çok sevdiğimi buldum,
Bir şehri doyururdu gülümsemen,
Uzatsan
bir uçtan bir ucuna Torosların
yazacak olsam
hoşgörün doldururdu kitapları,
bende anlatacak yürek yoktu,
buğulu bakışların büyülerdi tabloları,
sonra kadife desenli bir sesin vardı,
para sesi ne,
su sesi ne,
rüzgar sesi ne,
bülbüle haksızlık olmasın,
saftın
köylüydün,
çirkindin,
ama gönlümün prensesiydin,
tacını,
tahtını unuttun giderken,
bir yanın bende kaldı,
öbür yarını aldın gittin,
birgün getirirsen bir yarını,
gönlüme bırak.
Gözyaşlarımı yerine koyamazsın,
ağıtlarımı sayma.
Kırıldığımı söylesem,
kıyamam