Bıraksalar Konuşacak Şiiri - Sevilay Yüc ...

En iyi O bilirdi
Direnişin yüzü hürmetine doğdu tarih
Çatık kaşlı güneş bakışlı adam
Açlığın ka(r) nında sızlayan geçmiş
Bıraksalar konuşacak
Kirpiğinde ok gözleri nişan
Derinine bakarsan
Geleceğin aynası
Soyludur öfke avlusunda
Soyludur isyan
Karnı kurşunla dolu
Ağzı ekmeğe yasak
Dudağında bir türkü
’Ağzımda bomba ağzımda gaz’

Yapraklarını titretip
Kardelen ölüleri asarlar her kente
Açlık gibi tabut tabut
Ölüm büyür içinde
Çatıdaki güvercini vurup
Gençlerin ayaklarını kırdıkları
Bu yerde
Mahpushanede
Onur direnişinde
Grevde
Eylemde
Dilini kulak arkasına saklayan
Sus pus İşleme elbiseli
Eşkalinden korkan bu ülkede
İdam mangası önünde
Ama bıraksalar
Bıraksalar konuşacak
’Nasıl sığar bunca onur
Onursuz bir tecride’

Halkaları can zincir
Halkaları kan
Kaç can saklı
Kaç yumruk pasında zincir
Duvar dibinde darbe
Anacığının bedduası çınlar
Eylül katillerinin suratında
Sonra ahı sonra gamı
Güvercin çığlığında
’dayan oğlum yavrum dayan’
Sonra
Döner gelir yasal bir tekme
Ama yine de
O susmaz konuşacak
’Kahrolsun işkence yaşasın ölüm’

Siz yine de susun
Saklansın diliniz kulak ardına
Tanınmasın eşkaliniz
Kan kokulu topraklarda

Siz susun
Ölmez Onlar
Önce beni
Haydi şimdi;
Beni Mamak’ta gömün
Amed’de beş noluya
Sincan’a gömün beni
Şakran’da bir sürgüne
Kırıklar’a Kandıra’ya
Midyat’a gömün beni
Avaz avaz susun
Hacılar’a gömün beni
Gömün beni
Ve susunn

30.09.2012