Bırakmazsın ki.. Şiiri - Selva Durmazemir

Yüreğinin ıssız sokaklarında
Sessiz sedasız yürürken
Kuş cıvıltıları sarar birden
Benliğin huzurla dolar taşar
Kaplar sîneni rahmet esintisi
İşte o an manevi doygunluk kaplar nefesini..

Yüreğinin ıssız dağlarında
Yalnızlık eşken gün batımında
Gece sarar olanca şefkatiyle birden
Kapatır bütün nisyanlarını, hatalarını
Temizler dünyanı nedamet ve gözyaşı
İşte o an huzura garkeder Mevla bırakmaz ellerini

Yüreğinin zifiri karanlıklarında
Boynu bükük ve çaresiz beklerken 
Bir fener çıkıverir önüne
Aydınlatır sağını solunu
Işığa kandırır nur’un asıl sahibi
Işte o an karanlık aydınlığa inkilab eder arkasında ise şefkat esintisi..

Yüreğinin derin uçurumlarında
Kaydım kayıcam korkusu yaşarken
Bir el uzanıverir
Tutar sıkıca ellerini
Korkma deyip okşar başını
İşte o an sekine kaplar içini dışını üstünde ise sonsuzluk müjdesi..

Sen sonsuz merhamet sahibisin bırakmazsın ki Yarabbi
Yüz rahmetinin yalnızca biri annelerin yüreğinde gizli
Rahmeti gazabını geçen ey merhametliler merhametlisi
N’olur sonsuza kadar bırakma sana inanan nadide gönülleri
Ve..N’olur sonsuz sevginle sarıp sarmala hepimizi