Bırakmayacaktın Beni Şiiri - Filiz Sarıkaya

Artık neye yarar
Manasız bir yaşam
Solmuş bütün leylaklar
Tek şahidi yok aşkımızın
Gökyüzü bomboş, ne ay ne de yıldızlar
Anlamışlar gibi ayrıldığımızı
Onlar bile benden kaçmışlar
Saçlarımı okşayan meltem kokulu rüzgar
Ne de neşeyle sıcrayan balıklar...
Sararmış yerlerde sürünüyor
O güzelim, yemyeşil yapraklar.
Hayret yollar bile değişmiş
Gülmüyor yürüyen insanlar
Nerde halay çeken delikanlılar?
Saçlarına güller takmış genç kızlar
Neden kimse yok şimdi bu şehirde
Niye ellerini tutamıyorum ellerimle?
Bak kıyamadığın gözler ağlıyor
Dokunmaya korktuğun saçlar savrulmuş
Üstüne titrediğin vücut üşümüş
'Gülüm' diyerek sevdiğin yüz solmuş
Kalbine dolan bakışların etrafı çökmüş
Dinlemeye doyamadığın ses kısık
Bir kerecik öpemediğin dudaklar kurumuş.
Ne tuhaf...
Ömrünün baharında - bu bahçe gibi-
Onu da hazan kavurmuş...

Dönsen de değişmez hiç biri
Sadece bu gamlı kızın
Duruverir ağır ağır işleyen yüreği