Bırakmam Kendimi… Şiiri - Yıldıray Yıldız

Yalın bir gündü...
Yazdığım onca sayfaların,
Adını koyamadım.
Bakakaldım zarif gülüşünde,
Sözcükler ifadesinde kendini bulurken,
Sessizce gözlerim buğulandı...

Bir vardım bir de yok,
Hissettiğim onca güzelliğin,
Zamanın hızlı akışında,
Bir ben oldum kimi zamanda sen...

Okudum.
İliklerime kadar kendimi,
Aradığım onca çareler içinde,
Çaresizliğin adı oldum.
Umut oldum.
Mücadele oldum.
Emek oldum.
Bırakmam kendimi,
Ne sana,ne çaresizliğe,
Ne de akıp giden yıllara...

Varsın alsın dertler beni,
Üzerime yığılan kederler olsun.
Gözyaşlarım sel olsa da,
Bir nefes yaşamımda,
Bir kez gülebilmek adına,
Bir tek duam da kalsa,
Şükür, şükür, şükür ederim,
O Güzel YARADANIMA…