Bırakmam! .. Şiiri - Halil İbrahim Alboğa

Gece gece ayartma şu düşleri,
Ecel olsan bak elimden bırakmam.
Al başımdan kerem etmez işleri,
İnce belden kavramadan bırakmam.

Kor dudağın alev alev yaksa da,
Al yanaklar öpülmekten bıksa da,
Çarşaf-döşek zıvanadan çıksa da,
Nefes nefes hırlamadan bırakmam!

Düş değil mi, yatırması bedava,
Dışarda kış, içerde sıcak hava.
Düşünmeden nerde biter bu dava,
Sınırları zorlamadan bırakmam!

Başım yorgun düşer belki omuzda,
Yumuşak ten tere batsa tuzunda..
Hele biraz yol gözlesin kuzun da,
Sabaha dek horlamadan bırakmam!

Sabah erken olur sıcak kucakta,
Suyumuz kaynayıp, taşsın ocakta..
Yalnızlık beklerken sensiz bucakta,
Gitme diye zırlamadan bırakmam.

Hani bilirsin ya uzun geceler,
El ele, göz göze kaldık niceler..
Tutmayalı ne haldeler, nerdeler?
İkizleri yoklamadan bırakmam.

Mermerden kesilmiş iki sütunu,
Dolgun basenini, yaygın butunu,
Yavaş yavaş indirirken kotunu,
Santim santim koklamadan bırakmam.

Ok yaydan çıktı mı olmaz dönüşü..
Yatak cenk sahası ve kör döğüşü..
Tuhaf olur aç tutkunun ölüşü,
Nefisleri otlamadan bırakmam.

Hava bile giremez aramıza,
Senli gece kapanamaz ucuza..
İçten içe sulanan o havuza,
Balıklama atlamadan bırakmam.

Yorgan altı bize bile sır olur..
Hem bilirsin, eşi eşini bulur.
Vara gele, vara gele yorulur,
Şimşek gibi çatlamadan bırakmam.

Sırt üstü dönerim ohlar çekerek,
Üç terini, beş kokunu öperek..
Nefesleri kadehlere dökerek,
Naralarla kutlamadan bırakmam…