Bırakmalı Herşeyi Şiiri - Adem Öztürk

Herkes seni soruyor bana,benden çok
Birşeyler mırıldanıp savıyorum başımdan
Bir gün bende giderim belkilerimle,
gerek duyarken seni.
Susmak geliyor içimden susamıyorum
Konuşacak birileri olmalı karşımda
Anlatabilmeliyim seni,anlatmalıyım doyasıya
Yaşamak bu değil
Birşeyler geçiyor aklımdan,
O kadar şeyin içinden geçerken sen
Ağzım bozuluyor,kamaşıyor dişlerim
Nefes almanın bile tadı kaçtı
Bırakmalı herşeyi
Ne varsa sana dair bu yeşil, bu mavi
Rengin içinde seni gösteren güneşi
Küstüğüm kız böceği,saçma sapan ask şiirleri
Su içmeyi,Yemek yemeyi,
Kime ve nasıl beslediğimi anlamadığım bu aciz bedeni
Bırakmalı kendimi,yokluğunun boşluğuna çırılçıplak
Dibine varmalı canım,can çekişirken seni
Konuşsam birileri çıkacak bir kamyon öğüt
Ve biraz mendil.
Birileri anlıyacak belki,sırtım sıvazlanacak
Tatlı esprilerle,uyduruk tebessümler
Günahın kucağına doğurdun beni
Kanlar içinde,pislik içinde,anasız babasız
Konuşmayı unutan dilim var,suskun bakışlarım
Tüm umutlarını gömerek kalbine
Az buçuk öğütler tırmalayacak tatlı dilleriyle kulağımı
O yürek acıyacak,o yürek saracak,o yürek kopacak
Öğütler birbiri ardına yol olacak ta,
Bir araba dolusu insan ölecek ben düşerken sana