Bırakmak Yok Seni

Beklerken kapılar eşiğinde
Ellerim gül kokulu dillerim suskun
Gözlerim seni arar
Kalbim heyacanla atar
Sanki bin titreme
Her tanesi sen sevgili
Hani o tozlu yollar kırık dökük duvarlar şahit aşkımıza
Hep sana yürüyüş bu hep sana varış
Ağaç dalları dökülmüş yapraklar gibi
Nasıl döner dünya güneşe sevdalı
Ama yanan ne güneş görünürde
Aylar o yıldızlar tüm aynalar haykırırken seni bana
Onlar bile sensiz koymazken şu bedeni
Sen nasıl sensiz koydun söyle sevgili
Bir bakış yeterdi halbuki
Alev alıp yıldızlar uçuşup sana gelmeye
Aydınlatmaya tüm sokakları tüm karanlıkları
Hani bana karanlık kalbini aydınlatmak
Gözlerim bulut oldu sen kalbi vaha çöl gibisin
Ne kadar sulasam da o kalbinde gül bitmez
Neden gozlerin görmez beni
O sesiz duvarlar o dilsiz yollar anlarken beni
Bu kaçış niye bu savaş neden
Öylece gitmek hemde bu kadar severken
Günlerim şiir sen sevgili
Güllerim sen
Ayırma beni gözlerinden
Yıldızlara hasret kalamam ben
Sen yine titret kalbimi
Ama o gözlerini o güzel yüzünü benden esirgeme
Fırtınalı bir sokak misali ne üşüt ne de alev almış şu kalbimi yak
Eğer sevmekse gözlerini eğer sevmekse seni yanmak
Yok bırakmak seni hergun alev olmak yinede bırakmak yok seni