Bırakmak (470) Şiiri - İbrahim Arslan

Bırakmazlar beni...

Sevdiğim kadına baktığımda,
Ölmekten korkuyorum.
Korkuyorum ilk defa bir şeyden.
Çocuklarım, korkuyorum.
Sizin birinizi bile, bir tırnağınızı bile kaybetmekten.
...
Ölümü her dakika beklerim aslında.
Hiç beklemediğim yerden gelmesin de.
Kucağımda büyür, kucağımda büyüdüler.
Korkarım ölüm kucağımda gelirse.
...
En acı şey anne olmakmış!
Baba olmak da acı.
Kol- bacak kopsa insan dayanırmış.
Ya karnında büyüttüğünü dokuz ay,
Ya kucağında uyuttuğunu.
Azrail senden koparırsa en değerli parçanı.
...
Bırakmazlar beni,
Ben ölmek isterdim genç yaşımda daha düne kadar,
Şimdi yaşamak istiyorum onlar için.
İnadına.
Ben çektim, onlar çekmesin babasızlığı!
...
Bırakmazlar beni bilirim,
Onlar beni bırakmazlar, ben onları bırakamam.
...
Rahat bırakmam Azrail'i ama,
Ya yakasından tutamazsam.
...
Azrail size, bana, bize dokunamaz,
Diye keşke hepimize söz verebilsem...
...
İlahi!
Yok, olmasın öyle birimizin öteye gitmesi.
Gideceğimiz yere, gideceğiz elbet.
Söyle meleğine.
Canımızı verelim hep beraber.
20.01.2014

' Sevgi bebek kucağımızda idi. Annesinin ve benim yüreğimizi ağzımıza getirdi. Ölüm hakikat ama bir sırası olmalı. Kadere diyecek bir sözüm, bir şiirim olmalıydı artık'