Kendini ne zanneder, pişkin gönül avcısı,
Hayat dersini aldı, bırakmadım yanına!
Şansın yaver gitmedi, ben adalet savcısı,
Bilmiyorsan öğrendin, bırakmadım yanına!
Ağız dolusu piyaz, geveleyip durursun.
Dümenden kibarlığın, dumanıyla kurursun.
Balta oldun güzele, yapışarak sorarsın!
Belanı mı arandın? Bırakmadım yanına!
Gece, gündüz demeden, yükseklerden atarsın,
Kafayı ütülerken, katakulli katarsın.
Andaval hallerinle, kerratını satarsın.
Edepsizce yorandın, bırakmadım yanına!
Künyende yazılıdır, çifte atar bu eşek,
Mayası bozuk hamur, ortalıkta; şimdi pek!
Sert kayaya çarptın be! Namus için varız; tek.
Çapkın düdüktü adın, bırakmadım yanına!
Her kuşun eti yenmez, birazcıkta, kemik ye!
Köpekler çok sever ya, susarsın, olur mu be?
Aklına tükürdüğüm, kantarımdan şöyle be,
İçimi; döktü bendim, bırakmadım yanına!
...................Şair Yüreklerden...............
Başkasına gül gülistan evde esen borandın
Zerre huzur vermedim bir de hesap sorandın
Bir gün rahat etmedim tam aksine yorandın
Şükür artık rahatım bırakmadım yanına! ...........Hasan Öz
Kayıt Tarihi : 10.2.2016 21:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yanında bırakmak aynı muameleye tekrar uğramak demektir, sizi canı gönülden kutluyorum ve alkışlıyorum, sevgiler...
beğeniyle okudum
son derece başarılı birikimlerinizi
gün ışığında okuyucusuyla buluşturmanız
mükemmelin üstünde .
okuyup da kutlamamak elde değil
yürekten yüreğini kutlarım
yeni paylaşımlarda buluşmak üzere
TÜM YORUMLAR (31)