Bırakmadı Şiiri - Mevlüt Bicik

Doya/doya bir Ramazan edeyim dedim
Lâkin ! bırakmadı yine beni bana şu felek
Fânî olan dünyadan bir şamar daha yedim
Hayatım oldu kum, oldum bende bir elek.

Ístedim ki ! Gayri güneşe doğru döneyim
Kur’ânın nûrunun ilâhî peteklerine konayım
Bahr-i ummânın, ilâhî zemzemiyle yunayım
Lâkin ! Bırakmadı yine beni bana şu felek.

Ístedim ki vakt-i seherde bâd-ı saba olayım
Gafletle değil,evrâd-ü ezkâr feyziyle dolayım
Mâzîde kalan aşkımı / şevkimi tekrar bulayım
Li-hikmetin bırakmadı yine beni bana şu felek.

Ístedim ki ! Rahmet deryasında yelken açayım
Nefsime/şeytanıma dur deyip,şerrinden kaçayım
Ílim damlacıklarını, susamış gönüllere saçayım
Maaslesef yine bırakmadı beni bana şu felek.

Nevm-ü gafletten bir lahza olsun silkeleneyim
Nûr-u Kur’ânın, berg-i hêtifiyle de irkeleneyim
Mübârek ayın mânevî güzellikleriyle ilkeleneyim
Dedim amma ! Bırakmadı yine beni bana şu felek.

Hangi günâhım sebebtir acaba ? şu çektiklerime
Sabırsızlıkla hasret tesbihi çekiyorum ektiklerime
Ílk fırsatta ilâveler yapmak istiyorum diktiklerime
Fakat ne hikmetse bırakmıyor beni bana şu felek.

Kırcavî’nin kangırana gardı yarası ve derdi
Böyle olması için bedduâ edenler murâda erdi
Bunca musîbeti veren mevlâm sabır da verdi
Maaslesef yine bırakmadı beni bana şu felek.

Mevlüt Bicik
17.10.2006 saat 20.12
Esslingen