Bırakma Yarını Şiiri - Ahmet Galip

Yaslan hayata bırak iç çekişleri
Dayama yüreğini kuraklığa
Kuraklığa bırakma mevsimi.

Çığlığın her adını ezberletme dilene
Dudaklarına yaslama hüznü
Duvarın olmasın çaresizlik
Kaldır başını başakların ortasında,
Buğdayların eşsizliğinde.

Saçlarının gümüşlüğünde,
Boy göstersede ömrün
Aldırma zamana!

Bakışlarını bırakma toprağa,
Okşa zamanı ürkek acılarınla,
Çeksende ilmeğin en başını,
bırakma boğazını,
Vur sırtına sırtına.

Asıl hayata, asıl sevdaya,
Vicdana asıl, yorgunluğun ızdırabında.

Vatan de, toprak de, su de, ana de,
Sevda de, yar de, yürek de
Kokla baharı, sabahı işit
Hisset geceyi.

Al umudu, al yarını avuçlarına
Kaldır gökyüne değdir alnına.
Bir olsada kederin, bin iste
Nefes iste inatlaş hüznünle.
Günlerin aldanışında,
Kedere değmeden tenin
Düşmesin özlemin.

Şimdi kaldır omuzlarını dik başını
Burdayım diyebilmenin esaretinde,
Vurma en derin en uçsuz kilitleri
Yaraların üzerine.

Dikeni hissetmesin topukların
Uzan geleceğe, bırak zamanı
Zaman mecbur kılınmıştır geçmeye
Geçemelerin en savrulmuşunda
Buğusudur nefes almak
Varoluşunda...