Bırakma Sevdam Şiiri - Tuncay Ulak

Öyle zor ki isteyerek kopmak
Ve istesen de dönememek sana
Elinden oyuncağı alınmış çocuktan ne farkım var.
Konuş diyeceğim, susma diyeceğim,
Ama biliyorum sen yalnızca susarsın,
Dinlersin fakat konuşmazsın.
Ayrılırken bile o buruk ama sessiz oluşun,
Ana yüreğini sızlatırcasına mahzunluğun,
Seni hızlı hızlı terkederken,
İnat edercesine aklımdan yavaş yavaş geçen,
Binbir türlü hatıraların yok mu?
Tıpkı gecelerdeki tavrın gibi suskun ve gizemli…

Sana öyle sevdalanmışım ki;
On defa, yüz defa hatta binlerce defa,
Adını sayıklıyorum.
Günlerim, gecelerim hep senin; bıkmıyorum.
Hep üstünsün görüyorum diğerlerinden,
Bilmezlikten geliyorum zaaflarını,
Hep normal görüyorum eksik zayıf yanlarını.

Ne sevdadır ki,
Seni, seni sevenlerden kıskanmıyorum.
Hatta oturup senden bir iki laf ediyoruz.
Seni düşünüyorsak beraber, sana kızıyorsak beraber.
Kıskanmak yok öyle bizim sevdada;
Seviyorsak hep beraber.
Biz sadece seni sevmeyenleri sevmiyoruz.

Sana böyle sevdalandığımı,
Böyle körükörüne bağlandığımı,
Gurbetin yalancı caddelerinde anladım.
Senin sıcaklığın oldu,
Yabancı sokakların soğuk yalnızlığı.

Şiirler yazılmamış olabilir sana,
Şair kaleminde sevda,
Ozan mızrabında ağıt olmayabilirsin.
Ama bak nasıl sevdirmişsin kendini
Yaşadığım her şehir,
Kendini avunduran yabancı aşıkların,
Uğrak mekanı olmaktan öteye gidemedi.
Hep yalancı hep sahteydi

Ama sen sevdam, sen gönül davam;
Her zaman kavuşmayı düşlediğim,
Nakışını yüreğimle işlediğim.
Beyaz gelinlikli pembe desenli rüyam.
Sevda sarhoşluğumdaki yanık naram
Kısacası ANKARAM…

Öyle birgün gelecek ki belki sensiz öleceğim
Koyma beni gurbet ellerde
Al getir özlediğim toprağına
Yaşarken üşüten yalnızlığını biliyorum,
Ama mezarımda üşümek istemiyorum.