Bırakma Manivelayı Şiiri - Hikmet Kavas

bırakma manivelayı elinden
az kaldı
tüm bulutlar çürüdü
dövülmekten
sokaklara kalbinden batmış
şairlerin dizeleriyle

kopsa da kolun bırakma manivelayı
devam et uzak martı sesleriyle yontmayı
en sert sözcükleri
anla kıyı yakındır
ve karanlığın hepsi kavganın değil
birazı da öpme payı

keyifle asıl manivelaya
acıyla asıl
diyelim takatin kalmadı
kayalarda yeşeren sarmaşıkları düşün
diyelim yoruldu yüzün ağlamaktan
al benim yüzümle ağla
bakmışsın birkaç cepheyi birden almış
çocukluğundan fışkıran gülüşün