Bırakma Ellerimi Şiiri - Adem Bayar

Yazmak eylemi...
Kaf Dağı'ndan kalma bir aşık alışkanlığı.
Saf ve temizken hala sevdalar
Ve tutarlıyken beşerin ef'al ile söylemi.
Muzır efkar tutmamışken henüz dağı.
Her yönden eşit çıkıyorken hala
Eşyanın profili.
Gönül gözünün gördüğü
İnandırıcılığını kaybetmemişken.
Sevdiğini söylemek
Gündelik meşgalelerimiz arasına girmemişken
Tanımıştık birbirimizi.
Ben kaybetmekten yeni çıkmıştım sana uğradığımda
Ve sen daha aramaya bile başlamamıştın
Kaybedeceklerini.
Kırgındı ay ışığı bana eski bir meseleden.
O her zamanki gibi parıltılı endamını
Arz eylemek üzere vardı,
Ki varlığını bundan ibaret sayardı.
Zannederdi ki tutulmak onun tekelindeydi.
Ne var ki tutulmak ne tutanın
Ne de tutulanın elindeydi.
Ve işte ellerin ellerimdeydi.
Varsın ay ışığı kıskansın bizi.
O güneşi bile kıskanır gayriihtiyari.
Sen, her şeye ve herkese rağmen
Bırakma ellerimi.