Bırakma Ellerimi Şiiri - Muharrem Küçük

Lokman hekimin iyileştiremediği bir derde tutuldum sende
anlatması kolay değil anla işte
göğsüme göğsüme vursunlarda öleyim
ne olurki
birkez seni görüp yüzün seveyim

Güneşi beraberce tutup
hayata döndürelim istiyorum gündüzleri
karanlık yorganımız olsun
biz yağmur gibi yağalım geceye
sevdamızı emsin topraklar
yitirsin beni hayat hücrelerinde
hep tuzlu yaşlar akmazya gözlerden
teninde ağlayasım var bugece
damla damla sen diye eriyesim var bu gece

Bir gülümse yeterki sen
göğün kalbini bıçaklarım
karanlığı eskitirim gözlerinde
bir gül yeterki sen
gülleri kanatırım dudaklarında
ayazlara diş biler korkuturum
yüreğin olur yakarım seni

Bilmiyorum
yüreğimin yanık kokusunu mesafeler ötesinden alabiliyormusun yarim
ben ateşe düştüm cayır cayır
sen diye yanmaktayım
ne eve gidesim var
nede yürüyesim
bir düş olsanda seni yaşasam
hep sende uyuklasam

O maşAllah dediğin boyum posum varya
ondan eser yok şimdi
kıvrılmışım masanın kenarında
nerdeyse üstüne düşeceğim
elim ayağım boşaldı
güç takat kalmadı bedenimde
vavına büründüm sevdanın

Kocaman gözlüm
çaresizim sensizim asi yüreklim
nolur tut nolur tut beni
tut yüreğimi
hiç iyi değilim
yağmurum nolur
bırakma ellerimi

21.11.2013