Bırakma Ellerimi Şiiri - Nilgün Öztürk

Bir hüsran bulutu yükseldi göklere
Parmak uçlarım dan döküldü ''Aşk''
Kalbimi sundum Nil'e....Almadı
Dağlar'a haykırdım...Duymadı.
Bir..Sen..Ki bilirim,tutarsın ellerimden..
Dirhem dirhem döktüm nefreti benliğimden,
yıldızları avuçladım gökyüzünden.

Yusuf...Söyle güzelliğinin sırrını,
Mahşere kalmasın bu gurbet,
Kurban olduğum söyle ne zaman bitecek bu hasret...

Kâvlime sadıkım ''Yâr''
Vuslat'a daha kaç var?
Çarmıha gersinler beni zemheri de,
Kör kurşunlara geleyim.
Prangalar'a vurup bedenimi
Atın sonsuzluk deniz'ine,
Çırpına çırpına can vereyim.
''Ol'' de olayım,''Öl'' de öleyim ''Yâr''
Vuslat'a daha kaç var..
Yüreğim kapandı,dar zamanlardayım,
Güvercin kanatlarından haber ummaktayım...

Gitme
Gönül kapımı açtığım,
Gitme
Nur cemâline yandığım,
Gitme
Sessizliğim de ses olan
Gitme
''Sen'' diye ay'a baktığım.
Al artık ruhumu dar zamanlardayım.
İster ateşlere at,ister dost eyle beni
Yediveren başaklar gibi sararmaktayım
De ki:''Seni terketmedim,darılmadım da'',
Kanatlanıp semâ ya uçmazmıyım..
Kimse sen gibi tutmadı ellerimden
Kimse sen gibi saramadı ruhumu
Ey sevgili!
En sevgili!
Ben tek/bir seni bilirim
Bırakma ellerimi..