Bırakma ellerimi Şiiri - Muammer Erdem

Korkuyorum.Okula yeni başlamış bir çocuk gibi.
Korkuyorum.Beni bırakıp,gideceksin diye.
Yeni doğmuş bir yavru gibi
Korkuyorum.Cami avlusuna bırakılmaktan.
Korkuyorum.Kaybolmaktan.
Korkutuyor,bu ıssız,sensiz geceler.
Korkutuyor,Ürpertiyor beni
Seni yitirme kaygısı.
Sensizliğe mahkum olmaktan korkuyorum.
Uykularımda kabuslar görüyorum.
Bırakılmışım.Terkedilmişim.
Uyanıyorum.Terler içinde.
Bırakma!
Bırakma; ne olur.
Bırakma bu ellerimi.
Sensiz kalmaktan,
Yaşam umudumu yitirmekten korkuyorum.
Sana uzanan bu ellerimi tut.
Tut.Ne olur,bırakmamak üzere.
Öylesine sıkı tut ki;
Uyandığımda ellerimde olsun ellerin.
Masalını anlatıp giden anneler gibi yapma.
Masal bitince çekip,gitme.
Masal da olsa,
Bitirme bu masalı.
Bırakma bu ellerimi.
Sensiz kalmaktan,
Yaşam umudumu yitirmekten korkuyorum.
Sana uzanan bu ellerimi tut.
Tut.Ne olur.
Bırakmamak üzere.
Öylesine sıkı tut ki;
Uyandığımda ellerimde olsun ellerin.