Paşam sensin yâr sensin, en yüce değer sensin.
Tırnağına değen taş, gelsin kalbime değsin.
Olmadığın bir yerde, hayat ölümden beter.
Hayat seninle başlar, anlam seninle biter.
Hani derler ya bazen, insana talih gerek.
Ben talih istemedim, hayata sebep gerek.
Umudu tel tel yaptım, sebebime bağladım.
Ben hala yaşıyorsam, sebep sensin anladım.
Bak gözümün içine, ellerimden sıkı tut.
Yaşlanırsa bu aklım, yanı başında uyut.
Yasla beni bir yere, ben ölüm döşeğinde.
Bırakma ecel gelsin, sen ol onun yerinde.
Kayıt Tarihi : 19.4.2012 19:46:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Halil Topaç](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/04/19/birakma-ecel-gelsin.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!