Bırakma Beni Rüzgara!

Yapraklara dokunduğunda rüzgâr okşar
Nazenin tenini avuçlarımda hayal meyal
Bir türkü sesiyle uyanır çiçekler, güller
Bir türkü sesiyle uyanır aşka gönüller.

Mevsimlere yakalanmadan sokağıma gel
Dokun gözyaşlarıma ellerinle usul usul
Güvertede rüzgârla sarmaş dolaş hülyalar
Bir eski zaman masalı sanki mor dudaklar.

Bırakma beni rüzgâra tül bir perde misali
Ağlar halime gökte melekler yerde insu cin
Sabunsu bir köpük senden geriye kalan
Simsiyah bir duvar dört mevsim içimi acıtan.