Bırakma Beni Anne Şiiri - Ali Kaybal

Anne …
Bir lokma ekmek için
Gönderme beni buradan uzaklara
Varsın soframızda zeytin olmasın
Senin kara gözlerin yeter bana
Varsın bir tas çorba da olmasın
Ben elinden kuru ekmek yemek istiyorum
Yarama sürecek bir merhem de olmasın
Bir yerin ağrıyor mu dediğinde
İşte şuram, diye sana demek istiyorum
Ellerimi tut, bırakma beni anne
Saçlarımı okşa, bırakma beni anne.

Bindirecekler beni bir arabaya
Sen ardını döneceksin
Bense yapışacağım sonuna kadar cama
İnmek isteyeceğim göz yaşlarımla
Eksoz dumanlarının arasında
Son bir ses ayıracak artık bizi
Koş ardım süre, bırakma beni anne
Peşimden gel, bırakma beni anne.

Hiç tanımadığım insanlarla kalacağım
Onların gösterdiği yerde yatacağım
Onların verdiklerini yiyeceğim
Onlara göre giyineceğim
Diz çök de otur diyecekler
Başımı eğip önlerinde oturacağım
İstedikleri gibi tarak vuracaklar saçıma
Senin kınalı avuçların mı diye bakınacağım
Belki canım yanacak biraz
Belki de görmeyecekler dökülen göz yaşımı
Halbuki uçları çatlamış parmaklar uzanır
Ah canım benim, diyerek silerdi onları
Şimdi, sen de göremeyeceksin
Ağlayan sesimi de duymayacaksın
Bir daha belki dokunamayacaksın
Duy artık, bırakma beni anne
Haydi gel artık, bırakma beni anne.

Aylar, yıllar geçecek
Günler birbirini kovalayacak
Ben yandım dedikçe
Birileri sırtımı sıvazlayacak
İçindeki ateşle sen de yanacaksın
Bir gün dayanamayacaksın
Beni verdiğin kapıya dayanacaksın
Gidip gidip gelecek ellerin kapının tokmağına
En nihayet vuracaksın
Kapıyı açan kıza soracaksın
Beni tanıdın mı? diye
Asıl o zaman yıkılacaksın
Küçük kız soracak
Sen kimsin?