Bırakma Beni Şiiri - Mehmet Kaplan Behlül

Tahliyesini bekleyen bir mahkum gibi,
öyle tükettimki zamanı,
Ne umduğumu bulabildim
Ne de kurduğum hayallere ulaşabildim.
Yarım kalan hikayenin son satırını yazan bir romancı gibi.Bitirdim ömrümdeki sayfaları.
Uzunca bir yolculuk, meğer yolcu benmişim.
Oysa ben kendimi her durakta inen bir avare zannetmişim.
Birlikte gidelim, tükenmiş zamana inat,
Durmadan uçan ebabil kuşları gibi
Hayatımızın son deminde.
Belki bir ebrehe ordusu karşılar bizi
Sahra'nın bitişinde fillerle.
Belki buluruz sığınacak bir kafes.
Bir şiir istiyorum tiryaki nağmelerle.
Şiir sana ait olsun sen koksun,
seni bana unutturmasın.
Saçımın, sakalımın beyazlığını gören,
Kimin çilesini kendine yük etmiş diyor.
Ben sana mahkum sana sürgün.
Sen bana dert çektirmeye yeminli bir Katip.
Kainatı yaratan aşkı ayrı yaratmış.
Sahi neydi aşk?
Kimine Leyla, kimine Aslı, kimine şirin,
Kimine bir derdin devası,
Kimine mutluluğun sırrı.
Ben aşkı şöyle tarif ederdim oysa!
Karanlık bir mağarada ışığı aramak gibi.
Hadi birlikte gidelim bu dünyadan.
Birlikte olana bir olana, her şey yetermiş.
Biz de bir olalım bize de yetsin her şey.
Birlikte olana bir Fatiha da yetermiş.
Bırakma beni bu çıkmaz sokakta bir başıma.