Bırakma Aşk Ellerimi

Hüznün çırası yanarken yüreğimin körüğünde
İncinmiş düşlerin patikasından sana geliyorum
Hangi anların eski fırçasında kaybettin rengimi!
O aşikâr tuvallerde soldurdun bulutsuzluğumu!
Efkârımın soylu demiyle çekiyorum içime sevini

Yıldızlar da can verir gecelerde, düşerler derine
Sevinç yelpazeleriyle geçer ömür, solar gönülde
Bütün karanlıklar berraktır, kaybolurlar denizlerde
Say ki bulutum, çıkar gelirim yağmak için ülkene
Ölümsüz güzelliğini yudumlarım, aşkın seherinde

Damla ruhumun paslı damlarına, gönlüm sevinsin
Kaybolayım gölgenin ahirinde, usum birbirine geçsin
Gülüşlerinin ahengiyle dolsun odam, yalnızlığım bitsin
Gözlerinin çardağında uyuyayım, mevsimler tükensin
Bu dört duvarlı ömür hapishanesinde isterse ölüm gelsin

Seni sevdikçe tüm şehirler Adana, Antalya ve İstanbul
Demir attım aşk limanlarına, ömürler bitmeden beni bul
Asi bir vebal gibi tutunurum sevdana, say ki namım İzmir
Bir yangın hıçkırığıdır direncim, isyanım haksızlığa bil
Sen bekleyiş surlarımdaki asil prangamsın, sevginle kır

Yıldırımlar düşse de göklerden, ölümü kefen ettim ben
Hançerler saplı ciğerimde, sırtımdakilere ihanet demem
Düşürme ruhunun gözyaşlarını, yokluğundur tek sitem
Mahşerin yangınları var ülkemde, hangisini söndürsem!
Bırakma aşk ellerimi, bu zulüm coğrafyasında ben yitmem