Bırakma Anne Şiiri - Nurettin Büyükbaş 2

saat birkırksekiz
senenin ilk günü
annem ellerimi bırakıyor
sonsuzluğa kanat çırpıyor
vakit geldi diyor
ve gidiyor'
küçüktüm anne
ellerim ellerini tutmuyordu
üşüyordu
sen alır küçük ellerimi avuçlarına
ısıtırdın
sarılırdın
okşardın
ben alır başımı dizlerine koyar
öylece uyurdum
öyle bir tatlı uykuydu ki
anne sıcaklığını hissedince mayışır
hemen uyurdum.
sen saatlerce kalkmazdın yerinden
uyanırım diye
kıyamazdın
küçüktüm
çarpınca yüreğim
seni görmeden
yalnızlığım alıp başını gitmeden
tut ellerimden anne
bırakma
düşerim
üşürüm

şimdi büyüdüm anne
ellerim ellerine sığmıyor artık
dizlerinde uyutmuyorsun
başımı okşamıyorsun
oysa muhtacım anne
şefkatine
dua’na
sevgine
varlığına
bırakma anne beni
büyüdüm
sana doyamadım.