Bırakma Şiiri - Seyit Burhaneddin Kekeç

Kaçırma gözlerini duy beni
Alışamam sensizliğe, gitme
Bu kadar çok anı bırakma ardında
Sonra kaldıramam, ezilirim altında…

Mutluluğu huzuru buldum
Sesinin büyülü tınısında
Gözlerinin sihirli ışıltısında
Bunca alıştıktan sonra bırakma
Ruhumda gizli bir tedirginlik
Donuyorum korkunun uğultusunda…

Gidersen öylesine yalnız kalırım ki
Kavga edecek kimse bulamam sonra
Kendi kendimi döverim
Dayanamazsın sen de buna
Bırakma beni sakın ardında bırakma…

Okyanusun dingin suları gibi kolların
Sarıp sarmaladıkça bırakıyorum kendimi
Geçir gözlerinin kelepçelerini yüreğime
Ruhumu ruhuna kat
Götür beni güneşin kanatlarında
Yüreğindeki sonsuz yarınlara…

Sevdanın adı oldun
Renklere ismini verdim
Seni boyadım tual tual
Gökyüzüm oldun
Hayallerimi taşıdın bulutlarında
Yeryüzüm oldun sarıp sarmaladın
Hep sana sığınıp uyudum koynunda…
Bunca şeyden sonra bunu bana yapma, kaçma
Taşıyamam, ezilirim bunca hatıranın altında
Hem ben sensiz yaşamasını öğrenemedim daha
Bırakma kendini ardında, bırakma…

©
06 – 01 – 2018
05 : 47