Bırakma Şiiri - Gürbüz Papağan

Hüzn ile bu gama gel yakma beni
Hicran-ı alemde sensiz bırakma
Perişan çöllerde mecnun misali,
Beni benden alıp bensiz bırakma

Düşeli derdinden hûn oldu gönül
Hasretin rahında kül oldu gönül
Gülşeni hüsn’üne intizar bülbül
Gel beni bu bağda gülsüz bırakma

Sevdim seni bu cana canan diye
Gönül sarayıma ol sultan diye
Lütf-ü ilahiden bir ihsan diye
Soldurup ümidim öksüz bırakma

Hazanda geçerse baharım, yazım
Rehgüzarım olur dert keder hüzün
Ömrümün son demi gelir ansızın
Bu fani hayatta günsüz bırakma