Bırakma Şiiri - Ruhan Karaelmas

Tıpkı bir hazine gibi, kalbime gömdüm seni.
Ayırdım sana, kalbimin en güzel hücresini.
Açamazsın çünkü, aşkın eritti kilidini.
Eğer çıkmak istersen, ne olur gel öldür beni.

Sevemezsin beni, benim seni sevdiğim kadar.
Bu sevgim denizde kum, gökteki yıldızlar kadar.
Fışkıran volkanlardan, dağılan ateş kadar.
Seveceğim seni, ölene dek mahşere kadar.

Hiç sebebini bilmeden, seni çok seviyorum.
Senden uzaklarda bile, bu kadar yanıyorum.
Ben sana yaklaşınca, kül olurum biliyorum.
Bu aşkım bir bilmece, bir türlü çözemiyorum.

Hayallerime dur deyip, seni unutamam.
Gönlüme söz geçirip, seni kalbimden atamam.
Göğe kanatlanıp uçamam, sana ulaşamam.
Bu büyük aşkı, içimden silip baştan yazamam.

Beni sana hasret sensiz bırakma.
Gönlümü yokluğunla, sevgine muhtaç bırakma.
Düşlerimi götürüp, beni kabusta bırakma.
Öldür de git beni, bu acılı canla bırakma.

Tıpkı bir sır gibi, sevginle kalbimde gizlisin.
Sen yüreğimde, sahip olduğum tek servetimsin.
Şu koskoca dünyada benim için bir tanesin.
Belki bana inanmazsın ama, her şeyim sensin.

Çıranın yandığı gibi, sevdan kalbimi yakar.
Katı gönlüm bana, senden başkasını yasaklar.
Umutsuzca bekliyorum, gelen tek şey acılar.
Bende kalan, kırık kalbimdeki saklı duygular.

Sevilmekten değil, ben sevmekten çok korkuyorum.
Çünkü sevmek kolay, sevilmek zordur biliyorum.
Ölmekten değil ama, yaşamaktan korkuyorum.
Çünkü sensiz yaşamak, imkansız biliyorum.

Kalbimden taşan bu sevgiyi, sensiz taşıyamam.
Altında kalırım, çok ağır gelir yaşayamam.
Bu sevginin çilesine, zor gelir katlanamam.
Sen olmazsan canım ben bu hasrete dayanamam.

Soluduğum havasın beni nefessiz bırakma.
Gönül bahçemin çiçeklerini, susuz bırakma.
Aşkımın renklerisin, beni ışıksız bırakma.
Bana acıyı tattırıp, boynu bükük bırakma.